5. Uluslararası 9. Ulusal Ebelik Öğrenci Kongresi, Amasya, Turkey, 3 - 05 May 2018, no.176, pp.325-326
Introduction: The youth period (1, 2) defined by the World Health Organization as between the ages of 15 and 24 is a period often encountered with sexual health (SH) problems (3). Younger individuals are at risk for sexual health because they are more open to different experiences and insecure behaviors than other age groups, they change their sexual partners more frequently, and they have difficulties in rejecting unsafe sexual behavior with their elder partners (4). Also, young people constitute one of the groups that use preventive health services the least. Many cannot access reproductive health due to social and cultural reasons and cannot exercise reproductive rights (5).
Sexual Health Education in Youth
Individuals' SH education needs to start in the family. However, the social and cultural characteristics of Turkish society restrict parents to talk to their children about sexual issues. In addition, the level of knowledge of parents is often insufficient (6). In the study of Akın and Özvarış; It has been determined that 56% of the students at Hacettepe University, 81% of the students at Dicle University have never spoken to their mother, and the majority of the students at both universities (82-93%) have never spoken to their father about sexual and reproductive health.
The other factor influencing the SH knowledge and attitudes of young people after family is the school environment. The school is a source of SH information, along with the interaction of young people with peers, as well as the trainers and courses that affect both themselves and their peers. The SH education given during high school education in our country is limited to the topic of 'sexually transmitted diseases' covered in 'health knowledge' course (7). The number of universities that provide SH education to their students has been increasing in recent years (8-13). SH training courses of young people who do not participate in formal education can be done once for young people who are reached in places such as youth house, Public Education Centre, and Apprenticeship Education Centre within the scope of research conducted mostly by academicians (14). The continuity of such training courses cannot be achieved.
Conclusion: One of the most important institutions in Turkey where young people can study SH is universities. However, it is necessary to make planning and arrangements for the SH education of young people who cannot have university learning.
Keywords: Youth, SH, SH education.
Giriş: Dünya Sağlık Örgütü’nün 15-24 yaş arası olarak tanımladığı gençlik dönemi (1, 2) cinsel sağlık (CS) sorunlarıyla sıklıkla karşılaşılan bir dönemdir (3). Genç bireyler, diğer yaş gruplarına göre farklı yaşantılara ve güvenli olmayan davranışlara daha açık olmaları, cinsel eşlerini daha sık değiştirmeleri, kendilerinden büyük olan partnerlerle ilişkilerinde güvenli olmayan cinsel davranışlara hayır demede zorluk çekmeleri gibi nedenlerle cinsel sağlık açısından risk altındadır (4). Ayrıca gençler, koruyucu sağlık hizmetlerini en az kullanan gruplardan birini oluşturmaktadır. Birçoğu toplumsal ve kültürel nedenlerle üreme sağlığına erişememekte ve üreme haklarını kullanamamaktadır (5).
Gençlerde Cinsel Sağlık Eğitimi
Bireylerin CS eğitiminin aile içerisinde başlaması gerekmektedir. Ancak Türk toplumunun sosyal ve kültürel özellikleri, ebeveynlerin çocukları ile cinsel konularda konuşmalarını sınırlandırmaktadır. Ayrıca çoğu zaman ebeveynlerin de bu konudaki bilgi düzeyleri yetersiz kalmaktadır (6). Akın ve Özvarış’ın çalışmasında; Hacettepe Üniversitesi’ndeki öğrencilerin % 56’sının, Dicle Üniversitesi’ndeki öğrencilerin % 81’inin anneleri ile, her iki üniversitedeki öğrencilerin büyük çoğunluğunun (% 82-93) babaları ile, cinsel ve üreme sağlığı konularında hiç konuşmadıkları tespit edilmiştir.
Aileden sonra gençlerin CS bilgi ve tutumlarını etkileyen diğer faktör okul ortamıdır. Okul, gençlerin akranları ile etkileşimde bulunmaları, ayrıca hem kendilerini hem de akranlarını etkileyen eğiticileri ve dersleri ile birlikte CS bilgilerine kaynak oluşturmaktadır. Ülkemizde lise öğrenimi sırasında verilen CS eğitimi ‘sağlık bilgisi’ dersi kapsamında işlenen ‘cinsel yolla bulaşan hastalıklar’ konusu ile sınırlı kalmaktadır (7). Öğrencilerine CS eğitimi veren üniversite sayısı ise son yıllarda giderek artmaktadır (8-13). Örgün eğitime katılmayan gençlerin CS eğitimleri çoğunlukla akademisyenler tarafından yürütülen araştırmalar kapsamında gençlik evi, halk eğitim merkezi ve çıraklık eğitim merkezi gibi yerlerde ulaşılan gençlere yönelik olarak bir defaya mahsus yapılabilmektedir (14). Bu türdeki eğitimlerin ise devamlılığı sağlanamamaktadır.
Sonuç: Türkiye’de gençlerin CS eğitimini alabileceği en önemli kurumlardan birisi üniversitelerdir. Bununla birlikte üniversite öğrenimi alamayan gençlerin CS eğitimlerine yönelik planlamalar ve düzenlemeler yapılması gerekmektedir.
Anahtar Kelimeler: Gençler, CS, CS eğitimi.