8. Uluslararası 19. Ulusal Hemşirelik Kongresi , Ankara, Turkey, 25 - 28 September 2024, pp.1338-1340
Today, violence against healthcare professionals is considered a global public health problem due to its psychological effects and negative effects on healthcare outcomes (1). In a study conducted in our country in 2024, it was stated that 68.1% of healthcare professionals had previously been exposed to violence and 80% had witnessed a friend being subjected to violence (2). This compilation was conducted to provide information on the causes, consequences and prevention of violence against nurses, who represent a large portion of healthcare services. Workplace violence is defined as threats, abuse and attacks on the safety and well-being of employees in matters related to their work (3). Healthcare professionals may be subjected to violence by patients, relatives of patients, visitors and team members (4). Environmental factors, gender, behavioral disorders, individuals who use substances such as alcohol and drugs, patient care dynamics, communication problems and cultural structure increase the risk of violence (5). It is stated that the fear of violence is high in women, young people, nurses/midwives and physicians as a professional group, those who have previously been subjected to violence and those who have witnessed a friend being subjected to violence (2). Violence has physical and psychological consequences such as physical injury, stress, anger, anxiety, shame, sleep disorders, symptoms of post-traumatic stress disorder, decreased job satisfaction, desire to leave the profession or institution, decreased self-esteem, depression, loss of appetite, fatigue and death (2,6,7). In addition to trainings for health workers on health law, risk assessment, risk management, healthy communication techniques and anger management, there are intervention methods such as preventing violent incidents before they occur with individual, infrastructure and administrative measures and reporting violent incidents when they occur (5). Considering that violence reduces professional commitment and increases professional disengagement, it is important to take more concrete steps towards prevention.
Anahtar Kelimeler: exposure, prevention, violence
Günümüzde sağlık bakım profesyonellerine yönelik şiddet, psikolojik etkileri ve sağlık bakım sonuçları üzerindeki negatif etkileri nedeniyle küresel bir halk sağlığı sorunu olarak kabul edilmektedir (1). Ülkemizde 2024 yılında yapılan bir çalışmada, sağlık çalışanlarının %68.1’inin daha önce şiddete maruz kaldığı, %80’inin ise bir arkadaşının şiddet gördüğüne tanık olduğu belirtilmektedir (2). Bu derleme sağlık hizmetlerinin büyük bir kısmını temsil eden hemşirelerin, şiddete maruz kalma nedenleri, sonuçları ve önlemeye ilişkin bilgiler sunmak amacıyla yapılmıştır. İşyerinde şiddet çalışan kişilerin işleriyle ilgili konularda can güvenliğine ve refahlarına ilişkin tehdit, istismar ve saldırıya uğramaları olarak tanımlanmaktadır (3). Sağlık çalışanları hastalar, hasta yakınları, ziyaretçiler ve ekip arkadaşları tarafından şiddete maruz kalabilmektedir (4). Çevresel faktörler, cinsiyet, davranış bozuklukları, alkol ve uyuşturucu gibi madde kullanan bireyler, hasta bakım dinamikleri, iletişim problemleri ve kültürel yapı gibi nedenler şiddet riskini artırmaktadır (5). Şiddet görme korkusunun kadınlarda, gençlerde, meslek grubu olarak hemşire/ebe ve hekimlerde, daha önce şiddete maruz kalanlarda ve arkadaşının şiddet gördüğüne şahit olanlarda yüksek olduğu belirtilmektedir (2). Şiddetin fiziksel yaralanma, stres, öfke, kaygı, utanç, uyku bozuklukları, travma sonrası stres bozukluğu belirtileri, iş doyumunda azalma, meslekten veya kurumdan ayrılma isteği, benlik saygısın düşmesi, depresyon, iştahsızlık, yorgunluk ve ölüm gibi fiziksel ve psikolojik sonuçları olmaktadır (2,6,7). Sağlık çalışanlarına yönelik sağlık hukuku, risk değerlendirmesi, risk yönetimi, sağlıklı iletişim teknikleri ve öfke kontrolü gibi eğitimlerin yanı sıra bireysel, altyapı ve idari önlemlerle şiddet olaylarının gerçekleşmeden önlenmesi ve şiddet olayı yaşandığında bildirilmesine yönelik uygulamalar gibi müdahale yöntemleri mevcuttur (5). Şiddetin mesleki bağlılığı azalttığı ve mesleki kopmaları artırdığı göz önünde bulundurulduğunda önlemeye yönelik daha somut adımların atılması önem arz etmektedir.
Anahtar Kelimeler: maruz kalma, önleme, şiddet
Kaynakça:
Brunero S, Lamont S, Dunn S, Varndell W, Dickens GL. Examining the utility of the Violence Prevention Climate scale: In a metropolitan Australian general hospital. Journal of Clinical Nursing 2021; 30(15–16):2399–2408. https://doi.org/10.1111/jocn.15780
Erişen MA. (2024). Sağlık Çalışanlarında İletişim Becerileri ve Şiddet Görme Korkusu Üzerine Bir Araştırma. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2024;13(1):351-360. https://doi.org/10.37989/gumussagbil.1366523
Sun P, Zhang X, Sun Y, Ma H, Jiao M, Xing K, Kang Z, Ning N, Fu Y, Wu Q, Yin M. “Workplace Violence Against Health Care Workers in North Chinese Hospitals: A Cross-Sectional Survey”. International Journal of Environmental Research and Public Health 2017;14 (1):1-10. https://doi.org/10.3390/ijerph14010096
Rippon TJ. “Aggression and Violence in Health Care Professions”. Journal of Advanced Nursing 2000;31(2):452-460. https://doi.org/10.1046/j.1365-2648.2000.01284.x
Ayal B. (2024). Sağlık Çalışanlarına Yönelik Şiddet. International Journal of Original Educational Research 2024; 2(3):24–38. https://www.ijoedu.com/index.php/pub/article/view/92
Yılmaz EB, Ata EE, Uyumaz G. (2020). Hemşirelik Öğrencileri İçin Meslektaş Şiddetine Maruz Kalma Ölçeği'nin Geliştirilmesi. Turkiye Klinikleri Journal of Medical Ethics-Law and History 2020;28(2):188-198. http://doi.org/10.5336/mdethic.2019-71499
Brando-Garrido C, Montes-Hidalgo J, Limonero JT, Go´mez-Romero MJ, Toma´s-Sa´bado J. Relationship of academic procrastination with perceived competence, coping, self-esteem and self- efficacy in nursing students. Enfermeri´a Cli´nica (English Edition) 2020;30(6):398-403. http://doi.org/10.1016/j.enfcle.2019.07.013